Robaki. Ponieważ niezwykle łatwo o zarażenie się tymi pasożytami, zwłaszcza w tropikach, warto po powrocie z podróży przebadać kał. Pasożyty te najczęściej znajdują się na nie umytych owocach i w surowym mięsie. Przenikają do organizmu także przez skórę, np. podczas chodzenia boso. Widoczne objawy zakażenia występują dopiero po pewnym czasie. Zwykle nie są groźne, jednak nie leczone, mogą prowadzić do poważnych komplikacji.

Tężec. Największe niebezpieczeństwo zarażenia się tą groźną i zazwyczaj śmiertelną chorobą istnieje na terenach tropikalnych. Leczenie jest trudne, można się jednak zabezpieczyć poprzez przyjęcie szczepionki przeciwtężcowej. Bakterie tężca rozwijają się głównie w glebie i odchodach ludzkich i zwierzęcych, dlatego należy zawsze dokładnie dezynfekować wszelkie rany i ślady ukąszeń. Pierwszym objawem zakażenia jest tzw. szczękościsk, przejawiający się w trudnościach z przełykaniem i zesztywnieniu żuchwy i mięśni szyjnych. Towarzyszą mu drgawki i bolesne skurcze mięśni twarzy.

Wścieklizna. Ta śmiertelna choroba zakaźna często występuje w wielu krajach świata. Jej wirus znajduje się w ślinie psów, małp, kotów i innych zwierząt. Nie należy lekceważyć żadnej rany, zwłaszcza po pokąsaniu, a każde miejsce na skórze, gdzie nastąpił kontakt ze śliną zwierzęcia, powinno być natychmiast przemyte wodą z mydłem, a następnie zdezynfekowane. Jeżeli istnieje podejrzenie, że zwierzę jest chore, trzeba natychmiast udać się do lekarza, a zwierzę powinno zostać zamknięte i poddane obserwacji przez ok. 2 tygodnie. Nawet jeśli okaże się, że nie jest ono zarażone, należy odpowiednio opatrzyć ranę, aby uniknąć zakażenia lub tężca. Na rynku znajduje się obecnie szczepionka przeciwko wściekliźnie, którą powinny przyjąć osoby mogące w przyszłości zetknąć się ze zwierzętami (np. turyści udający się na zwiedzanie jaskiń, narażeni na ukąszenia nietoperzy).