Choroby, przeciwko którym można się zaszczepić, to:
Ospa
Prawie zupełnie udało się wyeliminować na świecie tę chorobę, dlatego szczepienia przeciwko niej nie są już obowiązkowe.
Cholera
Szczepienia nie są obowiązkowe (szczepionkę powszechnie uznaje się za nieskuteczną), ale podczas przekraczania granic niektórych państw nadal żąda się okazania świadectwa. Szczepionki nie wolno przyjmować w czasie ciąży.
Tężec i błonica
Szczepionkę, w przypadku tych chorób bardzo skuteczną, należy odnawiać co 10 lat.
Dur brzuszny
Szczepionkę podaje się w postaci zastrzyku lub tabletek. Okres uodpornienia na tę chorobę trwa od 1 do 3 lat. Szczególnie polecana turystom, którzy wybierają się w dłuższą podróż do tropików. Często towarzyszą jej objawy uboczne, takie jak ostry ból w miejscu wykonania zastrzyku, podwyższona temperatura, ból głowy i złe samopoczucie. Obecnie na rynku znajduje się już nowy preparat, podawany jednorazowo i prawie zupełnie pozbawiony nieprzyjemnych objawów ubocznych. Jest on jednak znacznie droższy. Przyjmując szczepionkę doustnie, również można ustrzec się przed opisanymi powyżej objawami, niekiedy tylko towarzyszą jej skurcze żołądka.
Żółtaczka (zapalenie wątroby) typu A
Jest to najczęstsza choroba, na którą zapadają podróżni. Można jej zapobiec, przyjmując uodparniającą szczepionkę, występującą pod dwiema postaciami: gamma-globulin lub Havrix. Ten ostatni preparat, po podwójnej serii zaaplikowanej na początku, i jeszcze jednym powtórzeniu, zapewnia organizmowi odporność na prawie 10 lat. Co prawda ceną znacznie przewyższa tradycyjną szczepionkę gamma-globulinową, jednak daje nieporównywalnie lepsze zabezpieczenie i jest łatwiejszy do zaaplikowania. Należy pamiętać, że całkowitą odporność zyskuje się dopiero po trzech tygodniach od immunizacji, dlatego decycję o przyjęciu szczepionki trzeba podjąć odpowiednio wcześniej.
Preparat gamma-globulinowy w rzeczywistości niej jest tradycyjną szczepionką, lecz gotowymi, sztucznie wytworzonymi przeciwciałami, których przyjęcie skutecznie zapobiega zapaleniu wątroby. Ponieważ przeciwciała te mogą reagować z wytwarzającą się już w organizmie odpornością, preparat ten należy podawać dopiero po upływie 10 dni od przyjęcia ostatniej szczepionki. Najlepiej przyjąć go tuż przed wyjazdem, gdyż jego działanie jest najsilniejsze w ciągu zaledwie kilku tygodni, zwykle nie dłużej niż przez 3 do 6 miesięcy.
W Polsce szczepionkę najczęściej kupuje się samodzielnie na receptę lekarską, jedna dawka (zalecane są przynajmniej dwie) kosztuje ok. 50 zł. Drugi zastrzyk wykonuje się 2-4 tygodnie po pierwszym, co zabezpiecza na rok, natomiast ewentualny trzeci (pół roku później) wydłuża ten okres do ok. 5 lat.
Żóltafebra
Stan czynnej odporności utrzymuje się zwykle przez 10 lat. Szczepienia ochronne zaleca się turystom udającym się do krajów, gdzie notuje się dużą zachorowalność na żółtą febrę, głównie w Afryce i Ameryce Południowej. W zasadzie tej szczepionki nie powinny przyjmować kobiety w ciąży, chyba że udają się na obszary, gdzie istnieje duże ryzyko zakażenia.